‘De TFN is de vertegenwoordiging van de Grijze Wolven in Nederland’

De TFN vindt zijn oorsprong in het romantische Turkse nationalisme, waarvan politicus Alparslan Türkeş in de tweede helft van de twintigste eeuw in Turkije de roerganger was. Vaak worden wij onterecht aangeduid als de ‘Grijze Wolven’. In werkelijkheid gaat het hier om een ruim begrip: veel Turken gebruiken de wolf namelijk als eigen symbool, net zoals veel Nederlanders de leeuw als symbolisch dier zien. Dat de ideologie van Türkeş op het nationalisme gestoeld is, mag voor ons als TFN geen belemmering zijn te integreren in en mee te doen aan de Nederlandse samenleving.

Over de Grijze Wolf

De wolf is een legendarisch zoogdier dat vaak terugkeert in de Turkse mythologie en op eeuwenoude Turkse afbeeldingen. In de Ottomaanse tijd was hij op de achtergrond geraakt, maar dankzij de komst van Mustafa Kemal Atatürk – de stichter van de moderne Turkse republiek – kwam hij opnieuw in de aandacht te staan. Volgens het overleveringsverhaal van Ergenekon wees de wolf de Turken de weg uit dit afgeschermd en ondoordringbare gebergte.

Het vertrek uit Ergenekon is op verzoek van Atatürk op een schilderij weergegeven, een doek waarop de befaamde wolf is afgebeeld. Het werk ‘Exodus uit Ergenekon’ werd door hem opgehangen aan een muur in het Turkse ministerie van Onderwijs. De uittocht wordt jaarlijks ook met het Lentefeest Nevruz herdacht. Mede door de rol van de wolf in Ergenekon wordt hij vandaag de dag vaak gezien als een symbool van kracht die het Turkse volk in benarde situaties te hulp schiet.

De wolf komt in de Turkse geschiedenis en folklore met regelmaat terug. Zo is hij onder andere te zien op kledij, monumenten en vaandels van oudere Turkse volkeren. En onder Centraal-Aziatische Turken wordt de wolventand nog steeds als een beschermende amulet om de hals gedragen en ook zijn daar mettertijd veel ‘wolvenmonumenten’ opgericht. Met de komst van Atatürk kregen officiële instanties het dier als een symbool en bij de Turkse Haarden, een Turkse vereniging opgericht in 1912, is de wolvenkop nog steeds een embleem. In oudere gedichten wordt Atatürk als een ‘Grijze Wolf’ omschreven en de Britse auteur Harold Courtenay Armstrong (1891-1943) heeft zijn boek over Atatürk ‘Grey Wolf’ genoemd. Mede hierdoor raakte de term ‘Grijze Wolf’ of ‘Grijze Wolven’ ingeburgerd.

Na de dood van Atatürk in 1938 verwaterde de wolf als symbool langzamerhand, maar de Turkse nationalisten als Türkeş omarmden hem weer. De jongerenafdeling kreeg bijvoorbeeld de ‘Grijze Wolf’ als embleem. De Gagaoezen, een Turkssprekend christelijk volk in Moldavië, heeft het dier wolf eveneens als symbool geadopteerd. Hoogstwaarschijnlijk waren het deze Turken die als eerste de ‘Grijze Wolven-groet’ uitbrachten: een hand met de duim, middelvinger en ringvinger samengeperst en met de pink en wijsvinger opgestoken. Later hebben andere Turken, waaronder de volgelingen van Türkes, deze groet overgenomen en tegenwoordig zie je hem op allerlei plekken terugkomen. Het is echter niet één vaste, omringde groep die de groet gebruikt.

Net als de Nederlanders de leeuw en de Fransen de haan als nationaal symbool aanvaarden, accepteren de Turken de Grijze Wolf als een nationaal symbool. In Turkije wordt de wolf door meerdere instanties en groeperingen openlijk gebruikt. In de jaren tussen zestig en tachtig was het vooral het symbool van de anti-communisten, maar de laatste jaren wordt het door vele andere groeperingen en individuen gebruikt. De kracht van de wolf lijkt te zijn herontdekt.

Een groep – de volgelingen van Türkeş (de MHP’ers) – wordt door buitenstaanders vaak als de ‘Grijze Wolven’ aangeduid. Maar dat is onterecht en ondoordacht, want er zijn meerdere groepen en ook veel individuele Turken die de Grijze Wolf als hun symbool omarmen. Echter, het zijn met name extreem-linkse groeperingen in Turkije en Europa die anderen willen doen geloven dat ‘Grijze Wolven’ slecht en dus extreemrechts zouden zijn. Door hun tegenstanders, in dit geval MHP’ers, voortdurend als ‘Grijze Wolven’ af te schilderen, is er een negatief beeld ontstaan dat vaak door Europese media overgenomen wordt. En dat terwijl in Turkije en in de Turkse wereld de wolf als symbool wordt gebruikt, zoals u hieronder kunt zien.