‘De TFN wil Turken in Nederland Turks houden en ze niet laten integreren’
Onze leden en bezoekers komen naar TFN voor sociale, culturele en religieuze activiteiten. Ze willen graag gebonden zijn aan een Turkse club zonder hun dagelijkse binding met Nederland, het land waar ze vaak geboren en getogen zijn, kwijt te raken. TFN-leden leven, wonen en werken immers in Nederland. Ze doen volledig mee, maar vergeten hun Turkse wortels niet. Wij ondersteunen dit streven. Wat het TFN-bestuur betreft mag je zowel van Turkije als Nederland houden. Niet voor niets hangen de portretten van Atatürk en koning Willem-Alexander in onze gebouwen gebroederlijk naast elkaar.
Het is aan ieder persoonlijk om zich bezig te houden met wat er in het voormalige moederland gebeurt en om zich eventueel Turks-nationalistisch te uiten. Tegelijkertijd stimuleren wij integratie in de Nederlandse samenleving. Zo heeft TFN in 2020 boeken uitgegeven over de Tweede Wereldoorlog in Nederland in het Turks – de titels ‘Oorlogswinter’ van Jan Terlouw, ‘De Aanslag’ van Harry Mulisch en ‘het Dagboek van Anne Frank’. Het gaat om duizenden exemplaren die snel waren uitverkocht. Bij Koningsdag, verkiezingen, dodenherdenking en Bevrijdingsdag wordt bewust stilgestaan. Wij zullen doorgaan in deze ingeslagen weg.
Uiteindelijk moeten alle Turkse Nederlanders volwaardige burgers worden en helemaal meetellen. Hun toekomst ligt hier en niet in Turkije. De TFN moedigt dit actief aan, omdat we vinden dat toekomstige generaties hun leven hier zullen hebben en opbouwen. We beseffen wel dat integratie een langzaam proces is, maar binnen een paar generaties zal Turkije naar onze verwachting eerder een vakantieland zijn voor Turkse Nederlanders dan ‘het moederland’. Wie interesse toont in Turkije of daar binding mee wil houden, mag dat uiteraard zelf weten. De globalisering maakt de wereld ook kleiner. Daarbij is het hebben van een multiculturele achtergrond vaak een voordeel.
